Şubat 2014 ~ Deniyorum...

23 Şubat 2014 Pazar

Sutüven Şelalesi / Hasanboğuldu

22:07

Yollarda Hayat Var

22 comments

sutüven şelalesi, hasanboğuldu, edremit, akçay, tatil, nereye gitsek, günübirlik,efsane, kaz dağları, milli park, su , çağlamak, şelale

İple çekilen Pazar günü ve biz yine yollardayız. Geçenlerde annemin TV de izleyip bayıldığı; Kazdağları'ndaki Sutüven şelalesi ve Hasanboğuldu Göleti bugünkü rotamız.
Gidiş yolu yaklaşık 2 saat sürecek, günübirlik gidilip gelinebilir.

Sabah; "yol uzak Metin ne diyecek acaba" diye düşünürken, Sevgili sevgilim "hadi şelaleye" diyor bana. Yupppiiiiii....

Ee madem anneciğim TV de görmüş beğenmiş buraları, onu da almadan olmaz, şans eseri babam da dahil oluyor kadroya, işte şimdi oldu.

Tabii bunun öncesi de var, rüyamda Metin'in kötü şeyler yaptığını görüp, gözlerim fal taşı gibi açılmış şekilde uyanıyorum o an tek istediğim, sevgilime işkence yapmak :) O ise en sevimli haliyle bana sarılmakta.

Biz kadınlar bu rüyaları çok mu ciddiye mi alıyoruz ne. Yolda, sevgili de ballandıra ballandıra, anneme şikayet ediyor beni, "rüyasında kötü şeyler gördü" bana surat asıyor diye :P

Termosa ıhlamur demliyorum, bol limon, yanına da pratik paketiyle balımızı alınca, öksüren anne kız olarak, yolluk kısmını da halletmiş oluyoruz;

Bu rota yemyeşil ve yazlıkların bolca bulunduğu muhitlerden geçiyor. Şakran, Dikili, Ayvalık, Akçay..vs kahvaltı için seçenek çok, biz en yakın olanını tercih ediyoruz; Demlik Kahvaltı / Şakran.

Yemyeşil bir tepenin üzerinde, alabildiğine deniz manzarasına karşı, lezzetli bir sofra. Demlenmiş bol bol çay, kızarmış ekmekler, Şubatın ortasında yazdan kalma bir gün, off offf

Kahvaltı mekanlarını tanıtırken burayı da yazmıştım zaten ama bu yazıda da bir kaç fotoğraf ekleyip gözünüzü gönlünüzü açayım dedim :) Tek kötü tarafı servisin yavaş olması.

Bol sohbetli, rahat bir yolculuğun ardından, navigasyonun da sayesinde Akçay a girmeden "Zeytinli" ye doğru sağa sapıyoruz. Tabelalar yeterince var.

Yolu dümdüz takip ettiğimizde önünüze 2 ayrım gelecek. Birincisi "Sutüven Şelale ve "Hasanboğuldu", ikinci yol ise; "Kazdağları Milli Parkı".

Öncelikle Kazdağları Milli Parkı hakkında, dağı döne döne çıkmış ve içeri girememiş kişiler olarak şunu söyleyebilirim; kapıdan girince yaklaşık 25 Km lik bir alan var. Tek başınıza gezilmesine müsaade edilmiyor. Bu durumda 20 TL araç parası + 75 TL rehber ücreti ödemek durumunda kalıyorsunuz.

“Etkinlik İzni Başvuru Formu” nu doldurarak izin almak, her yıl Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğünce belirlenen ücretleri yatırmak ve kılavuz almak şart. Bu işlemler Zeytinli beldesi-Mehmetalan köyü-Yalama mevkii ve Avcılar köyü-Kışladağ mevkilerinde bulunan Giriş Kontrol Noktaları’nda yerine getirilebiliyor.

İçeride Sarı Kız'ın türbesi ve orman manzarası varmış, dileyen olursa gezebilir bence. Hiç "ne bu sıkılık, böyle ücret mi olur" demeyin. Mitolojide "bin pınarlı İda" olarak geçen, ülkemizin akciğerleri konumunda olan; kazdağlarını bari koruyabilelim.

Kapısından dönerken yolda kırılmış içki şişelerini, ağaçlara kazınmış isimleri görünce ne kadar mantıklı bir fikir diye düşünmeden edemedim.

Bu konuda fikir sahibi olduktan sonra, Sutüven Şelalesi, Hasanboğuldu Göleti yol ayrımından girip, 4 Km sonra insana huzur veren şırıl şırıl suların, müthiş manzaraların olduğu asıl rotamıza geliyoruz.

Şöyle söyleyebilirim, elinizde fotoğraf makinanız varsa her 3 saniyede bir 10 dakikalık molalar vereceksiniz demektir.

Topuklu ayakkabı-çizme düşünmeyin bile. Gülmeyin! dağın tepesine kadar, suların ve taşların arasında topuklu ayakkabısıyla, kendini podyumda sanan ve seke seke yürüyen bir bayan gördüm arkadaşlar :)

Neyse efendim, yürüyüş yolunda bile sular akıyor, dağ taş her yerden aktığı gibi. Ağaçlar, kocaman kocaman kayalar ve müthiş bir şekilde her yerden çağıl çağıl akan bir su.

Yürüdüğümüz taşların altı;

Nasıl rahatlatıcı bir ses, siz de dinleyin istedim;

Sutüven de bulunan tüven kelimesi; sıçrayan anlamını taşıyor. Yani sıçrayan su, su sıçraması gibi bir şey demek.

Mangalı her yerde yapamıyorsunuz, Mangal İstasyonu var. Bunun yanında; İnsanlarımızın buna harfiyen uyduğunu söyleyebilmeyi çok isterdim :(

Restoranın bulunduğu bölümde şelale var, yürüyüş yolundan devam ettiğinizde ise Hasanboğuldu'ya ulaşıyorsunuz.

Akan suyun bir kısmı içme suyu olarak ayrılıyor.

Rivayet odur ki;

Emine ve Hasan birbirine aşık 2 genç, biri ovalı diğeri obalı. Kızın ailesi evlenmelerine karşı. Hasan'a töre gereği "eğer ki 40 okkalık tuz çuvalını dağın üzerinden aşırır, bizim obaya getirirsen kız senindir" diyorlar.

Hasan Gökbüvet mevkiine gelince gücü tükeniyor ve kayalardan yuvarlanıyor. Emine sabah olunca Hasan'a hediye ettiği yazmayı suda buluyor, üzüntüsünden aynı yazmayla kendini suyun başındaki çınara asıyor.

Gölete Hasanboğuldu, o çınara da Emine çınarı adı verilmiş. Hatta; 1990 yılında, bu acıklı hikaye Orhan Aksoy'un yönetmenliğinde, Hülya Avşar "Emine", Yalçın Dümer "Hasan" rolünde bir filme dönüştürülmüş.

Buraya hazırlıksız gelmeyin, mutlaka mangal ve etlerinizi, tamam hiç olmadı dolmalarınızı alın bari. Bizim gibi yapmayın :) Suyun üstündeki masada yemek zevkli olmaz mıydı???

Her noktasını fotoğrafladığımıza emin olduktan sonra, bu da 3 makina ile çekim yapmaya tekabül ediyor; artık bu güzelliği ardımızda bırakabiliriz.

Bu kadar yaklaşmışken Akçay kaçar mı hiç. Burayı çok sevdim, hatta mümkün olursa bu yaz ev kiralamayı düşünüyorum o kadar yani :)

Sahilinde turluyoruz, ışığı gören gelmiş :) Bir kalabalık ki hiç sormayın, masa kapmaca oynayarak yemek yiyebiliyoruz. Bildiğimiz olsun diyerek Yörsan'ı tercih ediyoruz.

Tuzlu suyun içinden çıkan tatlı suyu, sarı kız'ı, güzel denizini fotoğraflayıp, Mado'da insanı çileden çıkaran servis yavaşlığında çay içip geri dönüşe geçiyoruz.

Hepimizin aklına "off ya ne güzel bir gündü, çok eğlendik" kategorisine kazındı bile :)

Yolunuz düşerse yada zorla düşürüp mutlaka uğrayın derim ben, içimde kaldı bir gün de mangalla arşınlayacağım o yolu. Buz gibi suların kenarında, cızır cızır yaptırmazsam o et ağlar valla :)

Tüm sevdiklerimizle beraber, özellikle (ailesi hayatta olan şanslı kişiler arasındaysak) ailemizle, mutlu huzurlu günlerimizin olması dileğiyle...

Sevgilerle...
16.02.2014

İlginizi çekebilecek gezi yazıları;

Devamını okumak için tıklayın »

15 Şubat 2014 Cumartesi

SEVGİLİLER GÜNÜ / 2014

12:04

Yollarda Hayat Var

12 comments

Herkes yazdı, çizdi, ee ben eksik kalır mıyım. Şimdi şu konuda anlaşalım; bence, sevgilin yoksa ya da duygularını rafa

kaldırmışsa hiçbir sosyal mecrada gezinmeyeceksin, yoksa hemen ertesi gün psikologdan randevu alman gerekebilir.

Senin sevgilin var nereden bileceksin derseniz, dün bir anlıkta olsa yaşadım o buhran anlarını. Sevgililer günü kalkıp işe gidiyorum, öğlene kadar ne bir mesaj ne gelen bir çiçek.

Zaten hapşursa "bak artık beni sevmiyor" diye düşünen yaratıklar olduğumuzdan, "tamam" diyorum 1,5 senede bıktı benden". Gülmeyin hemen, iyi tamam gülebilirsiniz yani bende sonradan düşününce gülüyorum :)

Bu moddayken bir hata yapıp face e baktım, o da ne! herkesin; seni seviyorum"lu çikolataları yada masa kadar çiçeklerle resimleri :(

"Bekara karısını boşamak kolay" diye bir söz vardır, benimki de o hesap. "Sevgilim bana çiçek alsa ben koymazdım" ne kötü, bak olmayanlar ne kadar üzülüyor..vs diye dert yanıp duruyorum.

Tabii sevgilimin arkasından atıp tuttuklarımı hiç yazmayayım :)

Sonra bir anda, bu saçmalayan kadın halimden sıyrılıyorum.

Bana dünyanın en güzel sürprizlerini yapan, özel günler haricinde bile kucak dolusu çiçeklerle gelen, "ne güzel" dediğim her şeye sahip olmamı sağlayan, hayallerimi gerçekleştirmek için çabalayan sevgilimi; tek bir günle yargılamanın ne kadar hata olduğunu anlıyorum.

Hemen ona bir aşk mesajı gönderiyorum, aynı güzellikte bir cevapta alınca benden mutlusu yok. Önemli olan aşk, gerisi teferruat...

Kendi kendime de söz veriyorum, akşam dır dır etmek, surat asmak yok diye, O benim için bu dünyadaki en kıymetli hediye :) Oh be şimdi mutluyum. Her şey insanın kafasında bence, koşullanmak iyi değil, bugün bana bunu öğretti.

Neyse efendim filozofluk yapmayı bir kenara bırakayım. İşten eve dönünce devasa vazomuz ve bembeyaz, masum laleler karşılıyor beni. Siz nasıl güzel bir şeysiniz böyle, işte evimdeki yeni arkadaşlarım...

Sarılıp, öpüşmeler, bir sürü resim çekilme faslından sonra, sabahki sözlerimi düşünüyorum. Hani çiçek önemli değildi Özlem Hanımmm...

Beni koltuğa oturtuyor, gözlerimi kapattırıyor, ellerim öne doğru açık vaziyette (bu bizim hediye verme seremonimiz)

Elime ufak bir çanta takıyor, üzerinde Favori yazısı görünce içinden çıkabilecek ürünün hammaddesini tahmin etmek pek de zor değil :)

Kalpli, nazar boncuklu güzel bilekliğim :)

Yok efendim benim çiçeğim olsa internete koymazdım, aman görgüsüzlükmüş..vs laflarımı yutup, bu kareyi de face den paylaştım.

Hepimizin içinde var bu avamlık inkara gerek yok. Nikah Cüzdanını havaya kaldırıp, salladıysan zamanında, bunu da yapacaksın :)))

Hem en mutlu olduğum anları paylaşmayacaksam niye face deyim di mi ama :)

Ardından hemen giyinip çıkıyoruz, şömine karşısındaki romantik yemeğimizi yemeğe. Çakmaklı'daki müthiş balık restoranına. Hasta olduğumdan içemedim, yoksa körkütük sarhoş olurdum o kadar güzel müzikler vardı.

Hatırlanmak, karşındakini mutlu etmeye çabalamak bence bu dünyanın en güzel duyguları.

Bugün sevgilisine bir çiçek bile almayıp üstüne de "bunlar para tuzağı", "aşkın günü mü olurmuş", vıdı vıdı konuşanları hiç anlayamıyorum;

Evet sen bugün hariç, sevdiğine 364 gün çiçek alıyorsan, ne bileyim özel günler haricinde hediyeler veriyorsan, ona önemli olduğunu hissettiriyorsan, sana lafım yok, düşünceli adam. Fakat pintilere buradan selam olsun :)

Her günümüz, her anımız aşkla dolu olarak geçsin. Ufak anların kıymetini bilelim, herkes yaptı sen yapmadın diye sevdiklerimizi üzmeyelim, hepimiz çok mutlu olalım, Amin..

Sevgiler...

İlginizi çekebilecek diğer yazılar;

Devamını okumak için tıklayın »

Maldivler de Balayı!!!

EV-LE-Nİ-YO-RUM...

EYVAH... EVİMİN DEKORASYONU GELMİŞ!!!

MAKLUBE TARİFİ

EVLİLİK TEKLİFİ - KIZ KULESİ VE AĞVA....

23 Şubat 2014 Pazar

Sutüven Şelalesi / Hasanboğuldu

15 Şubat 2014 Cumartesi

SEVGİLİLER GÜNÜ / 2014

Hakkımda

En çok okunanlar...

Ne hakkında yazmışım...

Arşiv