DOĞU YA DOĞRU - 1

Ne zamandır merak ettiğimiz Batman a, Hamza nın kardeşinin düğününü bahane edip en sonunda gidebildik. Ama hepimiz full çalıştığımızdan bu geziyi 3 güne sığdırmamız gerekti. Tarih 2-3-4 Temmuz 2010, 40 derecelik alev gibi bir Batman havası bizi bekliyorrrrr :)

Nasıl heyecanlıyız havaalanında bekleşirken , Batman a direkt uçuş olmadığından (o yıllarda yoktu, belki şimdi konmuş olabilir) güzelim Diyarbakır a uçuyoruz.

Doğuyu bize ne kadar yanlış tanıttıklarını, bizzat gidip görünce anladım, benim kafamdaki Doğu; yıkık dökük müstakil evler, sokaklarında sürekli bombaların patladığı, garip garip giyinen insanların dolaştığı, korkutucu bir yerdi. Oysa bambaşkaymış, pırıl pırıl sokakları, sevgi dolu insanları, Hasankeyfi, İzmir ile yarışacak modernlikteki Midyat ı , kesinlikle görülmeye değermiş.

Düşünün İzmir den 1420 Km uzağa gidiyoruz, Sun Express ile yaklaşık 2 saatlik bir yolculuk. Sevdiğimiz arkadaşımız Hamza haricinde kimseleri bilmeyiz ve için için de korkuyoruz açıkçası. Ama pek de cesaretliyiz ki , Diyarbakır da uçaktan iner inmez başlıyoruz fotoğraf makinesi ile resim çekmeye. 

O da ne 2-3 asker bize doğru bağırarak koşmaya başlıyor, kapatın makinaları diye. Noooluyoruz demeye kalmadan anlıyoruz ki Diyarbakır havaalanı ; askeri bir havaalanıymış, resim çekmek falan  da maazallah , yassahhh…

Diyarbakır da özel bir havaalanı yok , tek şansınız burası yani. Etrafınızda tel örgüler, gözetleme kuleleri falan, arkadan korku müziği fon olarak konmuşken kendimi Guantanamohapishanesine girmiş gibi hissediyorum. Ama bu soğuk havayı üzerimizden çabucak atıyoruz.

Anladılar tabi izin verseler inini cinini çekeceğiz saf turistler olarak.

Hamza kankasıyla birlikte bize rehberlik işine başlıyor sağolsun canım benim. Yolda gördüğüm her şeyi fotoğraflamaya çalışıyorum, tarlada çalışan teyzeler, kavun satan amca…

Tabii her gördüğümüzden de istiyoruz, hadi mis kokulu kavun yiyelim…

Diyarbakır deyince aklıma kocaman kocaman surlar geliyor, tüm şehri boydan boya kaplayan. Nasıl muazzam anlatamam. Hakkında kısaca bilgi vereyim; Bu surlar Çin Seddi'nden sonra en uzun sur olma özelliğiyle biliniyor, tam 5,5 Km uzunluğunda ve 7-8 metre yüksekliğinde. 16 Kalesi ve 5 çıkış kapısı var, siyah bazalt tan yapılmış, Ortaçağ askeri mimarisinin süper bir örneğini oluşturan bu surların üzerleri yazıtlar ve kabartmalarla donatılmış. Ne zaman yapıldığı konusunda tam bir bilgi olmamakla beraber MÖ 349 da Bizans İmparatoru Costantinus tarafından yenilendiği bilinmekte.

Çok modern bir şehir ve her yerde Atatürk resimleri var, mesela sur un tam üzerinde;

Bu arada karnımızda duyuyorsunuz zilin sesini anladınız siz onu; işte kahvaltı vakti. Bizi surların yanından geçirerek Gazi köşküne götürüyorlar, burası bir cennet, her yer yemyeşil, sular akıyor, havuzlarda ördekler tepişiyor, manzara müthiş, anlatacak kelime bulamıyorum. 

Neden Gazi köşkü dendiğini anlatacağım ama şimdi size tabak tabak dolan masamızı anlatmak istiyorum, meşhur Diyarbakır kahvaltısını bu kadar kolay geçemeyeceğim. Neler yok ki , her şey doğal ve burada yediklerimizden farklı olarak çok lezzetli, ya da bilmiyorum belki de o güzelliklerin içinde bana öyle gelmiştir.

Masaya bir oturuyoruz pir oturuyoruz. Sohbet falan derken, silip süpürüyoruz her şeyi, öncesi ve sonrası olarak resimleri koyarsam anlayabilirsiniz ancak.

Önce

Sonra

Gebe çakal modunda kalkıyoruz sofradan, başlıyoruz Gazi (Semanoğlu) köşkünü gezmeğe. Atatürk, Çanakkale Savaşından sonra 16. Kolordu Komutanı olarak Doğu cephesinde görevlendirilip, 14 Mart 1916 günü Kolordu Karargahı olan Diyarbakır'a gelmiş. Diyarbakır surlarının dışındaki Semanoğlu Köşkünde 27 Mart 1917 tarihine kadar kalmış. Yaklaşık 12 ay kadar yani.

Diyarbakır Belediyesi 5 Nisan 1926 günü aldığı bir kararla Atatürk'ü fahri hemşehrileri olarak seçmiş ve Diyarbakır'a gelişinde kaldığı Semanoğlu Köşkünü kendisine hediye etmiştir. Köşk o günden sonra Atatürk Köşkü olarak tanınmış.

Sahiden de buraya aşık olmamak mümkün değil, Dicle nehrinin o müthiş manzarası ve 2,5 Km ötesindeki Diyarbakır ın surları herkesi kendine hayran bırakıyor. Tabii bizim 12 ay kalma şansımız olmadığından hızlıca geziyoruz her tarafını.

Kocaman bir avlusu, şırıl şırıl mermerden akan sular ve yanında da küçük bir havuzu var. O sıcakta bile insanı serinletmeye yetiyor. Kocaman bir Atatürk heykeli ve yanlarında kim olduklarını tam olarak hatırlayamadığım (sanırım eski komutanlardı) küçük heykellerle dolu.

Evi gezmeye başlıyoruz, alttaki zincirlerle girilmez denmesine rağmen içeri sızdığım yerden, üste tahta merdivenle çıkıyorsunuz, genişçe ve her yeri sedirlerle kaplı odanın yanından , Atatürk ün yatak odası çıkıyor karşınıza, yatağı, kullandığı eşyaları her şeyi pırıl pırıl duruyor. İnsan duygulanıyor, bu kadar büyük ve tüm Türkiye nin hatta yurt dışındaki bir çok insanın sevgi ve gurur duyduğu kişinin dokunduğu yerlere dokunabilmekten.

Kapıdan çıkınca genişçe bir teras karşılıyor sizi, uzaklara bakmak o güzel manzaranın tadını sonuna kadar çıkarabilmek istiyorsunuz. Bu ne güzelliktir Allah ım…

Evin içi serin , taş duvarlarından mı diye düşünmeden edemiyorum. Serinlikle bu kadar kafayı bozmamın nedeni ise termometrelerin 40 dereceyi geçmesi...

Bol bol resim çekildikten sonra yüksek merdivenlerinden aşağıya iniyoruz, artık vedalaşma vakti geldi. Tekrar gelebilmek dileğiyle hoşçakal Gazi köşkü…

Düşüyoruz tekrar yollara, en ince ayrıntısına kadar inceliyoruz her yeri, işte Batman il sınırı. Hemen tabelaya 5 sayısını da ekleyiveriyorum. Biz geldik Batmaaaaannnn ...

En son "Badman" filmine dava açmasıyla ünlenen bu güzel şehrimizin adını aslen; Batman nehrinden aldığı belirtiliyor. Diğer bir görüş ise; yer altı petrol kuyularıyla dolu olduğundan bir gün batacağına inanılmış ve "Batan" yerine "Batman" denmiş. Ki yıllar önce merkezde meyadana gelen çöküntüden dolayı, 150 metreyi bulan bir çukur oluşmuş, bu çukur da binlerce kamyon toprakla anca kapatılabilmiş, o yüzden akla yakın geliyor .

Çarşısında dolaşmaya başlıyoruz, bütün herşeyin kurutulmuşunu bulabildiğiniz bir çerezcideyiz diyeyim bari, ben de karşılığı yok çünkü. Kavrulmuş kavun çekirdeği bile yedim siz düşünün. Adını bile bilmediğim bir sürü şey denedim. Siirtte yapılan saç dökülmeleri ve kepeğe karşı etkili Bıttım sabunu da ilginç geldi bu arada bana.

Işıklarda bir el arabasının arkasında bekliyoruz, yeşil yanınca sollamak ne mümkün, yol amcamın.

Batmanın meşhur tatlı su balığı “şabot” da öööylece boylu boyunca uzanıp , yerini almış sergide. Çok lezizmiş öyle diyorlar ama bana tipi pek öyle gelmedi , denemedim, bilmiyorum :)

Bol gezip bol yorulan arkadaşlar olarak merkezdeki Batman Park AVM de alıyoruz soluğu, dışarıdan bakıyorum kocaman bir yer, hiç beklemiyordum açıkçası, ben oradaki insanlar hep ciğer, büryan yer sanırdım, Burger King i gördüğümdeki şaşkınlığım ondandır yani.

Açık sergi şeklinde sıralanmış her şey, yani Boyner tarzı düşünün, pek alacak bir şey bulamadım , pek fazla da marka seçeneği mevcut değil. Aslında markadan çok yöreye özgü şeyler baktım fakat sonradan anlayacağım gibi burası doğru yer değil, doğru yer Midyat mış.

Her yer apartman dolu, bakımlı caddeleri ve çook sıcakkanlı halkı var, ben bayıldım Batman a.

Akşam eve gidiyoruz, bizi harika bir misafirperverlikle karşılıyorlar, ikramların ardı arkası kesilecek gibi değil, Batman ın güzel havasında miss gibi bir uyku çekiyoruz. 

Yarın sabah erken kalkacağız çünkü programda Hasankeyf, Midyat Çarşısı, Petrol Atbaşı Pompaları,  Mor Gabriel (Deyrulumur) Manastırı, yöresel Batman düğünü, gördüğüm en bakımlı Mado Pastanesi ve daha neleeer neler var. 

Adlarını söylemek bile heyecanlandırıyor beni. Hemen uyuyup hemencecik kalkmak istiyorum.

Ertesi gün gezdiğimiz harika yerleri okumak için tıklayın!…

Mutlu günler...



İlginizi çekebilecek diğer gezi yazıları için linke tıklayın;
http://yenibirsoyadimoldu.blogspot.com/search/label/GEZ%C4%B0

Posted in: GEZİ, SEYAHAT, SICAK DESTİNASYONLAR, YURTİÇİ