YÜKSEK YÜKSEK TEPELERE...

Gelelim kına gecemeeee. Artık sona yaklaşıyoruz , 3 gün sonra İstanbul da düğün olacak ve bitecek artık bu gelin saltanatı, ilginin hep sizde olması. Tabii bunun yanında sürekli koşuşturmalar, nereye ne alsamlar, çerezler , hediyeler, gelinlik ooo bir sürü dert de bitiyor elbet.

Nişandan 2 ay sonra evleneceğimizi öğrendiğimizden beri koşuşturma hiç azalmadı. İşlerimizin çok yoğun bir zamanına denk geldiği için ise kına gününe kadar işten izin alamadık siz düşünün artık; İzne ayrıldığım gün kına gecem oldu :)

En önemli sorun İstanbuldaki düğünden birkaç gün önceye yer bulabilmek. Hafta içine denk gelecek benim kına gecesi yani.

Kına gecesi ama tüm tanıdıklarımız İstanbul a gelemeyecekleri için ailemle karar alıyoruz buradaki de düğün gibi olacak diye. Yani hem kınalık (Hürrem kıyafeti) hem de gelinliğimi giyeceğim.

Deniz kıyısında Bizim Ev Restoran ı tutuyoruz. Denize 50 metre, palmiye ağaçlarının arasında Aliağa nın en güzel düğün mekanlarından bir tanesi olmasının yanında annemlerin en alt komşusu. Yani sahibi Hakan abinin de kardeşi sayılırım o derece.

Süslemesi, pastası, içecekler, müzik onlara ait. Masalara konulacak çerezi de biz kendimiz alıyoruz, ama dikkat ettiğimiz tek konu çekirdek türü şeyler olmaması, dans ederken uçuşup gelinliğimin eteklerine bulaşmasını istemediğimden.

Süsleme olarak mor tercih ediyorum. (en sevdiğim renk). Ağaçlardan süzülen mor tüller, kaltukların arkasında mor fiyonklar, çoook beğeniyorum.

Pastayı fark verip özel yaptırayım diyorum Hakan Abi sen merak etme en güzeli olacak diye rahatlatıyor beni. Bu konuyu hallettikkkk.

Kına da dağıtılacaklar kısmındayız, istiyorum ki herkesin evinde bu geceden bir hatıra olsun, zaten hediye almayı çok seven de bir milletiz. Minik minik yüzük kutuları buluyor annemler Kemeraltında, altın rengi ve üzerlerinde tuğra var, çok zarifler. Arkalarına tülden mis gibi kokan çiçeklerle birlikte kesecikler yapıyoruz. Herkes odasına süs diye koyup, kullanabilir . 

Aynısından İstanbuldaki düğüne de yaptırıyoruz bu defa hem koku hem de içine badem koydurup, nikah şekeri formatında.

Bayanlara ne dağıtalım halayda diye bayağı kafa yoruyoruz. Gelin tacı mı olsun, duvak mı olsun derken, gelin gibi olsunlar diye bembeyaz kabarık tüllü gelin duvaklarında karar kılıyoruz. Yanına da bir sürü süslü ve rengarenk flar alıyoruz boyunlarına da takabilsinler diye. Çok aldığımızı düşünürken herkese yetmedi bile aklınızda olsun kına halayına tüm bayanlar kalkıyor, oturanlarda kızıma götüreyim diye alıyor, fazla fazla alın derim.

Tabii bir de halayda kızların hepsi mum taşıyabilsin diye kırmızı mumluk eldivenlerden alıyoruz.

Ben ille havaya bişey atacağım ya havai fişek alıyorum bol bol, hatta abartı bol :) Ama şansıma belediye herkese yazı göndermiş o hafta kesinlikle havai fişek yasak diye. Hala evimizde saklıyoruz, bizim düğünden 10 gün sonra yine izin verildi atılmasına bu kadar da bahtsızmışım bu konuda.

Dilek balonları uçuralım diyoruz satıcı sizin oralar ağaçlık ters rüzgar eserse yangın çıkarabilir dediğinden ondan da vazgeçiyoruz, hatta İstanbuldaki annemler bari güvercin uçuralım diye organizasyon şirketine parasını bile ödemelerine rağmen onlar unutup getirmiyorlar, yani kızlara attığım gelin çiçeği hariç havaya hiçbir şey atamıyorum.

Geleliiiim kınalığıma...

Nişanlığımı diktirdiğim Sözlüm Moda evinde birçok model deniyorum, en son denediğim ve çok beğendiğim yeşil renkli özel dikim Hürrem Kıyafetinde karar kılıyorum. Üzeri altın sarısı işlemeli, yeşil duvaklı.

Herkes kırmızı olması konusunda ısrar ediyor fakat kırmızı beni küçük beslemelere döndürdüğünden anında vazgeçiliyor .

Nasıl havalı nasıl havalı, kendimi gerçekten sultan gibi hissettiyor bana. Zaten öyle şalvar falan hiç bana göre değildi.

Gelin ayakkabılarımı alırken zorlandığım gibi kına ayakkabılarım da zorlanmıyorum şanslıyım. Altın rengi şık ayakkabılarımla kendimi pek bir beğeniyorum...

Kına karmak için tepsimi annem özel olarak yaptırıyor kenarları kocaman güllerle süslü ve boncuklar sarkıyor çook şık. Kınalarım ise minik minik güllü paketlerin içinde hazır alınıyor.

Müzik firması ile gidip konuşuyorum ilk dans müziğimi belirledikten sonra . (Özdemir Erdoğan - Pervane). Özel birşeyler de olsun istiyorum evde oturup dersime iyi çalıştığımdan düğünde herkesin izleyebileceği güzel bir slayt gösterisi çıkıyor ortaya.

Bebekliğimizden, tanışmamıza, nişanımıza her şey var. Büyüklerin gözleri doluyor, ağlayanlar var. İyi ki yapmışım diyorum izlerken , aralara da onu ne kadar sevdiğimi anlatan cümleler eklemişim, çok romantik oldu. Aynı slaytı İstanbulda da kullandık. Zamanınız varsa ki benim yoktu, kendiniz hazırlayın derim, organizasyon şirketlerinin ki tek düze belli cümlelerle yapılıyor, bu daha romantik.

Sevgilim Ege düğününden korkuyor "eyvah bana zeybek oynatırlarsa ne yaparım" diye. Hem onu bu sıkıntıdan kurtarmak hem de izleyenler keyif alsınlar diye Halk oyunları ekibiyle anlaşıyorum, orjinal kıyafetleriyle efeler gelip gösteri yapacak. 

Sevgilimin ailesi İstanbullu olunca bizim kültürümüze ait bir oyun da görsünler istedim. İyi ki de istemişim çok keyifli ve farklı oldu çoook.

Kınaya önce gelinlikle gireceğim. Sözlüm Moda Evinde baştan sona dantel ile dikilmiş, üzeri oturan, etekleri çok da kabarık olmayan aşık olduğum gelinliğimin siparişini verdim, gelinlik modeli için nette araştırmalarımda kararım Neslişah Alkoçlar ın gelinliğiydi. Onun gelinliğinin üzerinde eklemeler yapıp yarattık bayıldığım gelinliğimi.

Sırtı açık ve komple dantel, arkasında kocaman bir fiyongu olan, çift duvaklı (biri uzun ve sırf düz tül, diğeri kenarları işlemeli kısa duvak) Gelinliğimin ayrıntılarını düğün hazırlıkları yazımda detaylı anlattım. 

Kuaförüm yine nişanımdaki Sevinç, saç modeli için Çağla Şıkel in saçında karar kılıyorum. (Yandan salık ve dalgalı), başımın kenarında büyük bir çiçek,  kabarık ve upuzun bir duvak. Tam da istediğim gibi yaptı sağolsun.

Makyaj ve takma kirpiklerde hazır.

Şimdi önce gelinlikle kullanacağım saçım yapılacak, duvağı takılacak, düğünün yarısında bu saç bozulacak tüm gelinlerin derdi olan milyonlarca firkete çıkarılacak ve arkasından tekrar yapılıp kına duvağım takılacak. Ve kuaför bunları gelinin düğünden çok ayrı kalmaması için 10 dakikada yapacak. Zor iş yani, Sevinç düğüne de geliyor elbette elinde dalgalı yedek postişlerimle birlikte.

Fotoğraf stüdyosu da ayarlanıyor. Yine Menemen e. Dış çekim yaptırmıyorum çünkü İstanbuldaki düğünüm Boğaz manzaralı olacak, orada yapalım diyoruz. Zaten şöyle bir durum var düğün bitince milyonlarca resmimiz oldu, bir sürü albüm , abartmışız yani. Bir arkadaşım demişti, resimler için bir büyük bilezik parasını gözden çıkar diye. Çok doğruymuş.

Düğünde bulunsun diye ayrıca bir fotoğrafçı arkadaşımızla anlaşıyoruz (Foto Müzekka), o kadar samimi olmuşuz ki o düğün yerinde olduğundan biz daha gitmeden sürekli arayıp son durumu bildiriyor, ya da düğünde su getiriyor, pasta getiriyor. Aile den gibi sanki.

Eveeetttt...

Hazırlıkları bitirdiğimize göre başlayalım kınamıza.

Sabah kalkıyorum hiç heyecan yok sanki gelin ben değilim ve sıradan birgün. Teyzemler, kuzenlerim herkes bizde. Duşumu alıyorum. Doğğruca kuaföre. Yengem de benimle beraber. Makyaj, saç tamamdır. Sürekli insanlar arkamda hayran gözlerle beni izliyor. Gelinliğimi çok beğendiklerinden ertesi gün benim gelinlikçi de almışlar soluğu aldım haberlerini.

Sema annem, teyzemler, kuzenim , yengem hep beraber kuafördeyiz. Ben yine işimi erken halledip sevgilimle fotoğrafçıya. Bu arada çiçeğimi vermiyor kuaför kızlar bahşiş için.

İşi abartıyorlar resmen koyun pazarlığına dönüyor, aldıkları para az değil ama fazlası olması konusunda ısrarlılar. Sema annem ben hallederim siz çıkın bari diyor en sonunda.

Menemen e gideceğimiz için hem önümüzü kesenlerle yollarda sıkıntı çekmeyelim hem de jeep e gelinlikle daha rahat bineceğimden Mert in arabasıyla gidiyoruz stüdyoya kadar.

Çook keyifli bir çekimin ardından  karnımızı doyurmak için annemlerin evinin yolunu tutuyoruz. Herkes bizi kapıda sıra olmuş şekilde karşılıyor. Ağlayanlar, iltifat edenler ooo süper valla.

Yemeğimizi  güzelce yedikten sonra sevgilim gelin arabamızı almaya gidiyor, ben ise tüm bekarların adını ayakkabımın altına yazmakla meşgulüm.

Sonra herkes düğün salonuna gidiyor misafirleri karşılamak için, evde gençler kalıyoruz. Teyzem evden çıkarken şirin şirin paketlenmiş bereket keseciklerini başımızdan atmak için bekliyor. İçlerinde buğday, para ..vs şeyler varmış.

Temmuz ayı olmasından dolayı hava geç kararıyor eee tabi insanlarda hava kararmadan gelmiyorlar genelde düğüne. Bir de hafta içi olunca işten gel, yemek ye falan iyice geç.

Evde oturmuş bizi düğüne çağırmalarını bekliyoruz, evimiz yakın olduğundan rahat olmak için orada duralım istedik. Bol bol resim çekildikten sonra beklenen telefon geliyor.

Apartmandan çıkarken teyzem atıveriyor bereket keseciklerini kafamızdan aşağı ve biniyoruz gelin arabamıza, Denizcim ben de sizinle gelebilir miyim deyince ön sağ koltuğu kendisine rezerve ediyoruz.

Süslenmiş , ışıklandırılmış düğün yerimizin kapısındayız, işte beklenen an yanan meşalelerin arasından, takdim edildiğimiz an giriyoruz, benim asıl heyecanlandığım an bu andır. Kalbim güm güm atmakla meşgul o dakikalarda. 

İçeri girerken herkese el sallıyoruz,  selamlıyoruz. Babam bayılmış böyle coşkulu girmemize.

İlk dans başlıyor. Upuzun duvağım sevgilimin basmalarına maruz kalsa da, en sonunda koluma takıp dansımıza devam ediyoruz. Çok heyecanlıyım demiş miydim...

Herkesi görüyorum ne kadar da kalabalık ki İstanbul da düğün olacağı için oradan gelende az olmasına rağmen. Demek ki sevgilimle sevilen insanlarız diye düşünüyoruz.

Dansımız bitince masamıza geçiyoruz ki Efelerimizi rahatça izleyebilelim diye. Herkes mest oluyor.

Pist hep dolu, herkes kurtlarını döküyor, çok eğleniyoruz.

Sıra düğün pastasında. Yedi katlı pastamız gelirken heyecan içindeyim ya düşürürlerse diye ama pasta gelince anlıyorum ki bu heyecanlar boşunaymış. Meğerse artık maket olarak geliyormuş pastalar. Sevgilim havasını atıyor İstanbul da böyle değil diye ama oradaki düğünde de gelen pasta yine maket olarak karşımıza çıkacak :)

Daha iyi aslında yani en azından hijyenik. Yine bahşiş için, bıçak kesmiyor durumları, zaten damada yazık valla her önüne gelen bahşiş istiyor. Evlenmeden batırıyorlar adamı.

Burada da yediriyoruz pastayı birbirimize, mmmhh misss mis

Takı merasimi beni en çok zorlayan yerlerden bir tanesi diğeri kına yakıldığı an. (etrafımı saran insanlardan dolayı sıcaktan ve havasızlıktan boğuluyordum)

Takı başlamadan babam gelip kırmızı kuşağı belime 3 defa dolayıp çözüyor, adet böyle demek ki, en sonuncuda bağlıyor. Sevgilim dikkatle izlemede. Sayıp duruyor 1-2-3 diye, neden neden diye de sorup duruyor. Şirin şey...

Bekliyoruz bekliyoruz takı kurdelaları gelmiyor bir türlü, nereye koymuşlar bulamıyorlar. Eyvah diyorum güzelim gelinliğim delik deşik olacak demek ki. Neyse karınca trafiğinden sonra takılıyor boyunlarımıza.

Hiç tanımadığım bir sürü insanı öpüyoruz, herkesle tek tek fotoğraf çektiriyoruz. Gelenlerin bir çoğu beni tanıdın mı diye soruyor. Ben zaten ben de değilim ki o an, "babam olsan tanımayacağım zaten, abla seni nasıl tanıyayım" demiyorum, diyemiyorum.

Her takan hediye yüzük kutusunu alıyor, hatta dikkat ediyorum bazıları sadece kutu almak için ya hiç para takmıyor ya da 5 TL takıp hediyesini alıp gidiyor.

Zenginledikten sonra başlıyor 10. Yıl marşı çalmaya, herkese bayraklar dağıtıyoruz, ortalık rengarenk oluyor bir anda, tüm misafirler ayağa kalkıp eşlik ediyor. Bitince ben üzerimi değiştirip kınalığımı giymeye gidiyorum, kızlarda benimle beraber.

Gelinliğimi çıkarırlarken birinin parmağı sırtımdaki danteli bayağı bir yırtmış sonradan farkettim de bayağı üzüldüm ama hızır Semahat (Sözlüm Moda Evi) 5 dakikada eski haline getirdi .

Saçlarım ışık hızıyla yapılıyor, kınalığım giydiriliyor . Bir yandan da piste bakıyorum boş kalmasın diye oooo damat halayı çekiyor kızlar, beni arayan yok...

İşim bitti, tüm kızların kafalarında duvakları, boyunlarında flarlar, ellerinde geçmeli mumluklar, ee süper kına tepsimde en başta, daha ne duruyoruz hadi çıkalım piste.

Salına salına çıkıyoruz, yüksek yüksek tepelere müziği eşliğinde, ailelerimizin gözleri ışıl ışıl parlıyor. Çok keyif aldığım bir sahne bu, Hürrem geliyor açılınnnn...

Halay bitince ortada bir sandalye ve üstünde de ben, başıma da örtü örtmüşler ooo zor nefes alıyorum. Terler alnımdan başlayıp sırasıyla, burnum, dudaklarım , çenem seyahat ediyorlar. Ara ara kaldırıyorum örtüyü fotoğraf çekenlere gülümsüyorum, herkes ağlayayım diye bakıyor, deli miyim aşık olduğum adamla evleniyorum ben kahkaha atmak istiyorummmm...

Neyse ki çok uzun sürmüyor, Sema anneme her elim için birer altına mal oluyor bu iş. Bana kalsa kimseden böyle şeyler istemem ama adetmiş diye sizin dışınızda gelişiyor her şey, uyum sağlıyorsunuz. Sevgilim bu adedi çok beğenip kınadan sonra annemler de kendi eline de kına yaktırıyor e tabi altınını da bırakır mı hiçççç.

Bu defa da özel yaptırdığım yeşil tülden kına eldivenlerim bulunmuyor, ee ne yapacağız, akıllı biri kim olduğunu bilmiyorum, ele takılan mumlukların mumunu çıkarıp benim elime takıyor. Yeşil kıyafet, kırmızı eldiven idare ediyoruz. Diktirdiğim eldivenlerim; kıyafet gamboç umda kalmış meğerse, kına gecem bitince buluyoruz.

Sonra yine vur patlasın çal oynasın, sevgilime bakıyorum hiç oturmuyor, canım, bana arada su getirip içiriyor. Zaten tüm gece boyunca “prenses gibisin, iyi ki seninle evlenmişim, sana yeniden aşık oldum, seni seviyorum” gibi cümleler söyleyerek beni mutluluktan uçurdu.

Biz bu işlere başlamadan önce aramızda söz verdik ne olursa olsun , ne yaşarsak yaşayalım hep güleceğiz diye. Bu günleri en mutlu günlerimiz olarak hatırlayacağız diye. Hoş kötü bir şey de hiç yaşamadık ama sözümüzü de tuttuk hep gülümseyen, hep yerine oturmadan naz yapmadan oynayan gelinle damat olduk.

En sonunda bize ait bu muhteşem gece bitiyor. Ama ben Hürrem e doyamadım çıkarmam diyorum, pastamı yerken. Eve de gitmem, üstümü de değiştirmem. Alın size naz :)

Ertesi gün Sema annemler İstanbul a döneceklerinden sevgilimin evine gidiyorum. Birkaç saat kınanın ayrıntılarını konuşuyoruz. Çok beğenmişler benim için önemli olan bu. Huzursuzluk yok, üzüldükleri birşey yok, çok mutluyum herkesin içine sinmiş olmasından dolayı.

Sevgilim eve bırakıyor beni. Ama herkes dalga geçiyor onunla, e evlendin niye geri getiriyorsun diye. Biz ister miyiz ayrı olmak sanki , o da cevabını hemen veriyor, "3-4 gün sonra tamamen benim, siz düşünün..."

Biz düğünde eğlenirken teyzemin özel olarak hazırladığı hatıra defteri de masaları tek tek dolaştı, tüm tanıdıklarımız güzel dileklerini yazdılar. Okuması o kadar keyifli ki , mutlaka unutmayın sizde hazırlayın derim ben.

Veee çıkışta olmazsa olmaz gelin arabasının önünü kesip bahşiş alma seremonisi  yeterrr bırakın sevgilimiiiii...

Hayatımın en eğlendiğim, en mutlu olduğum, en prenses olduğum günlerinden biriydi. Diğeri İstanbul daki düğünümüz. Üzerinden 8 ay geçmesine rağmen tek bir gün bile üf demedim, neden evlendim demedim, hep bu kadar mutlu ettiği için teşekkür ettim sevgilime . Ailelerimizin iyiliği de eklenince rüya gibi oldu her şey.

Bu arada yengem sol elime öyle bir kına yakmış ki, ben canavar diyorum O ise gelinle damat çizdim, bir de siz de bakın bakalım ne çıkacak içinden :):):)

Biz karar aldık bir süre sonra yeniden evleneceğiz, çok alıştık ne yapalım, hem arkasından Maldivler de balayı olunca 100 defa bile evlenilir değil mi???

Düğünümde görüşmek üzere...

Posted in: BLOG SAHİBİ, EVLİLİK, HAYATA DAİR, KADIN